تهیه کننده فیلم های سینمایی «بلمی به سوی ساحل» و «همیشه پای یک زن در میان است» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما طی این ۷ سال گذشته هیچ اتاق فکر و سیاست گذاری خاصی از سوی مسئولان سینمایی ندیدیم. مدیران سینمایی طی این سال ها هیچ تحولی را در ساختار سینما و فرهنگ و هنر ایجاد نکردند. آن ها بدون سیاست گذاری وارد میدان شدند و بدون برنامه ریزی جلو رفتند و از این رو خروجی مطلوبی نداشتند.

این سینماگر با بیان اینکه باعث تأسف است که سینما سرشار از طنزهای سخیف و فیلم های ضد بنیان خانواده شده است تصریح کرد: طی سال های اخیر اگر اندک فعالیت های مناسبی هم در حوزه سینما صورت گرفته خارج از چارت سازمانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی بوده، مثلاً سازمان فرهنگی رسانه ای اوج با همت خودش چند فیلم ارزشمند ساخته یا دفاتر خصوصی نیز برخی فیلم های ارزشمند تولید کردند که در این تولیدات ارزشمند سازمان سینمایی و دولت مداخله ای نداشته است.

علی اکبری خاطرنشان کرد: در کنار عملکردهای بخش های خارج از چارت سازمانی سازمان سینمایی، زیرمجموعه های سازمان سینمایی مانند بنیاد سینمای فارابی و...  در چندین فیلم مشارکت یا سرمایه گذاری کردند که متأسفانه هدفمندی و سیاست خاصی پشت آن ها نبوده! متأسفانه مدیران سینمایی طی سال های اخیر توان اجرایی بیشتر از این را نداشتند و فقدان سیاست گذاری شان باعث شده تا سینما به بیراهه برود.

وی با تأکید بر اینکه سال ها قبل برای سینما دفترچه سیاست گذاری وجود داشت که سینماگران بر اساس آن دفترچه مبادرت به تولید اثر می کردند یادآور شد: در آن سال ها مشخص بود هر سال چند فیلم کودک یا کمدی یا دفاع مقدس باید تولید شود اما حالا هیچ سیاستی نیست و همانطور که اشاره کردم سینما سرشار از فیلم های طنز سخیف شده که بعضاً بنیان خانواده را زیر سوأل می برند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «پاداش سکوت» و «چشم شیشه ای» در بخش دیگری از این گفتگو درباره این روزهای کرونایی و دوری اکثریت مردم از سالن های سینما و بی تدبیری مسئولان سینمایی اظهار داشت: با توجه به وضعیت چند ماهه گذشته و تغییر رویکردی مردم به سینما و بحث دیده شدن فیلم ها از طریق فضای مجازی فرهنگ جدیدی تعریف شده و بنده بعید می دانم سالن های سینما از این پس برای مردم عادی شود و مردم بخواهند تمایلی به حضور در سالن های سینما داشته باشند.

وی ادامه داد: در هر برهه از زمان تکنولوژی روز حرف اول و آخر را می زند. همانطور که با آمدن دیجیتال، نگاتیو و در پی آن لابراتوارهای سینمایی از بین رفتند. به همان شکل احساس می شود دیدن فیلم های سینمایی از طریق فضای مجازی و شبکه های تلویزیونی هم پدیده ای است که مردم به سرعت با آن خو گرفته اند و به راحتی رهایش نخواهند کرد چرا که هم مقرون به صرفه است و هم یک ضریب اطمینان بالایی برای خانواده ها ایجاد می کند.

علی اکبری در پایان این گفتگو افزود: وقتی پدر و مادر با فرزندان در منزل هستید و با یک بلیت فیلم را می بینند، اگر احساس کنند موضوع فیلم برخلاف بنیان خانواده و تفکرات شان است و فرهنگ خانواده را سست می کند بلافاصله تلویزیون را خاموش می کنند اما این اتفاق در سالن های سینما نمی افتد.